Uit Een fluitje in het riet van Rabindranath Tagore

Dezelfde levensstroom

die dag en nacht door mijn aders vloeit,

overspoelt de aarde in ritmische dans.

Hetzelfde leven

breekt verrukkelijk de grond uit

in een overvloed van welige grassen,

bruist open in wilde golven

van bladeren en bloemen.

Het is hetzelfde leven

dat bij ebbe en vloed meegolft

in de zeewieg van geboorte en dood.

Ik voel die universele levensadem

weldadig door mijn lichaam varen.

Ik ben zo trots dat de polsslag

van dit eeuwenoude leven

op dit ogenblik danst in mijn bloed.

Geplaatst in Uncategorized.